拼音 qī shàng wǎng xià
注音 ㄑ一 ㄕㄤˋ ㄨㄤˇ ㄒ一ㄚˋ
解释 对上欺骗,博取信任;对下隐瞒,掩盖真相。
出处 唐 元结《奏免科率状》:“忝官尸禄,欺上罔下,是臣之罪。”
例子 宋·朱熹《朱子语类》第38卷:“此恐不然,只当时子孙欲得谮窃,故为此以欺上罔下尔,”
用法 联合式;作谓语、定语;含贬义。
感情 欺上罔下是贬义词。
近义 欺上瞒下
英语 deceive one's superiors and delude one's subordinates